Het bouwblok Hinthamerstraat 72 en 74 ondergaat in de komende jaren een ingrijpende verbouwing. Aanleiding is het samengaan van de twee organisaties die lange tijd de panden onafhankelijk van elkaar als buren hebben gebruikt, de openbare bibliotheek en het centrum voor kunsteducatie ‘de Muzerije’. Hiervoor zijn ruimtelijke aanpassingen nodig: Huis73 streeft naar zoveel mogelijk synergie tussen de verschillende programma's, ruimtes en sferen. Hiernaast is de verbouwing een gelegenheid om de bestaande panden te verduurzamen, ruimtelijke en functionele verbeteringen en achterstallig onderhoud door te voeren, en te werken aan een nieuw interieur dat aansluit bij het gebruik als één Huis voor iedereen. Huis73 wil een veelzijdige, culturele, aangename, inspirerende plek zijn die aan alle eigentijdse eisen voldoet.

Biestebroeck was, is, and will be a place of production, initiative and activity. A place where working, learning, living coexist side by side. A place for everyone, a neighborhood for all.

Na een in 2019 gewonnen wedstrijd werken we samen met AHA, noArchitecten en Sergison Bates Architects aan het project Citygate II / Petite Île in Brussel. In de komende jaren ontstaat er in Biestebroeck, een voormalig industriegebied in Anderlecht, een nieuwe wijk met 400 appartementen, 15.000 m2 werkruimte en het experimentele scholencomplex ‘ecole de tous’. Het project maakt deel uit van het Brusselse 'Kanaalplan' en geeft invulling aan het idee van de productieve stad. Het doel is een nieuwe, levendige en productieve stadswijk met gemengd programma om te werken, te produceren, te leren en te wonen.

De Sint-Martinuskerk in Burcht is een van veraf zichtbaar baken in het rivierenlandschap ten westen van Antwerpen. De kerk staat als een stevige burcht direct aan de Schelde en scheidt het dorp van de rivier en het kerkplein van water, groen en vergezichten. Aan het verschil tussen beide kanten van de kerk, tussen uitzicht en beslotenheid, het weidse industrielandschap rondom de rivier en de intimiteit van het dorp, ontleent Burcht haar charme en karakter.

Ons ontwerpvoorstel is geïnspireerd op de belangrijke rol die het kerkgebouw speelt voor de dorpsgemeenschap en de charme van zijn unieke ligging.

Het barokke Predikherenklooster in Mechelen kent een bewogen geschiedenis die vele sporen in en aan het gebouw heeft achtergelaten. Het gebouwencomplex werd in meerdere fases vanaf 1650 gebouwd, in de 18e eeuw ontwijd en vervolgens gebruikt als kazerne, wapenarsenaal, school en militair ziekenhuis. Sinds 1975 staat het gebouw leeg en veranderde geleidelijk in een indrukwekkende ruïne. In 2010 besloot de stad Mechelen het monumentale pand te restaureren en in te richten als openbare bibliotheek. In het kader van de Open Oproep werd er een internationale architectenprijsvraag uitgeschreven die door ons team werd gewonnen.

Na de herbestemming maakt de nieuwe bibliotheek deel uit van een ambitieus ontwikkelingsgebied aan de rand van het centrum, samen met een nieuw park, nieuwe woningen en het recent gebouwde Holocaust-museum.

Ons ontwerp voor de bibliotheek in het klooster vertrekt vanuit de specifieke karaktereigenschappen van het bestaande gebouw. De ruimten die de bibliotheek nodig heeft laten zich in het bestaande gebouw inpassen zonder dat ingrijpende veranderingen in de structuur nodig zijn. Het installatieconcept en de manier van restaureren, renoveren en isoleren zijn hierop afgestemd.

VRIJDAG is een huis voor amateurkunst en bestaat uit verschillende stadspanden die een krans van gebouwen rondom een bijzondere stadstuin vormen. VRIJDAG maakt deel uit van het bakstenen weefsel van de binnenstad van Groningen en voegt zich op vanzelfsprekende manier in bestaande structuren. VRIJDAG is de buurman van het Forum en volledig complementair. Niet glad maar ruw. Niet af maar altijd in verandering. Niet enkelvoudig maar samengesteld. Geen object maar een organisme. De kracht van VRIJDAG bevindt zich binnenin.

Het Van Eesteren museum, een organisatie gewijd aan het oeuvre van de stedenbouwkundige Cornelis van Eeesteren (1897- 1988) heeft een nieuw onderkomen, een houten paviljoen aan de noordoever van de Sloterplas.

‘Hoe eenvoudig en bescheiden het paviljoen ook is, met een afwisseling van open, glazen delen en kloeke houten panelen is zowel het in- als exterieur een prachtige ritmische ode geworden aan het optimistische modernisme van de wederopbouwtijd.’ Bernard Hulsman in NRC, 21 10 2017

Hoe ziet een ideale woonomgeving voor ouderen eruit? Kan een zorgvoorziening zo worden ontworpen dat bewoners zich er thuis voelen, minder eenzaam zijn, en het contact met verschillende generaties en buurtbewoners, met de natuur en het alledaagse leven niet verliezen? En kunnen kleinschaligheid en huiselijkheid worden verzoend met de economische realiteit van een zorginstelling?

Het nieuwe woonzorgcentrum in Machelen is een groot woongebouw dat voelt als een écht huis, met overzichtelijke woongroepen, fijne kamers, collectieve zalen, intieme salons en een grote binnentuin, met kippenhok, kruiden, groenten en bloemen. Een gebouw voor jonge en oude mensen, met zon en schaduw, een prachtige gaanderij, schuur, waterbak en vogelhuisjes. Een gebouw dat is georganiseerd als een klassiek hofje, in onze ogen het beste model voor een collectief woongebouw.

Voor de nieuwe zorgcampus in Kruishoutem is een uitzonderlijk fraaie plek gevonden. De nieuwbouw vervangt een neogotisch klooster. De kloosterkerk blijft behouden. Achter het klooster bevindt zich een mooi park met monumentale bomen. Het project biedt de kans de bijzondere locatie ook voor de dorpsgemeenschap zichtbaar en toegankelijk te maken.

Het programma bestaat uit woonzorgkamers, assistentiewoningen en serviceflats en is in vergelijking met de oorspronkelijke bebouwing nagenoeg vier keer groter. Het forse volume moet zich op natuurlijk wijze verhouden tot de vrij sierlijk ogende kerk.

In het kader van het kunstenprogramma ‘Beyond Utrecht’ worden door de Gemeente Utrecht verschillende ‘Artists in residence’ uitgenodigd om voor een bepaalde periode in de nieuwbouwwijk Leidsche Rijn te wonen en te werken. Hun voornaamste taak is het observeren van deze snel veranderende plek en het ontwikkelen van interventies en reacties erop. Ook hun onderkomen, een mobiele studio, maakt deel uit van het kunstprogramma en zal gedurende de geplande activiteiten meerdere keren van bewoner en locatie veranderen.

Onze belangrijkste ambitie was het een verplaatsbaar gebouw te ontwerpen dat even groot en robuust aan zou voelen als een huis. Het moest veelzijdig en praktisch en gedurende het hele jaar comfortabel zijn.

In 2001 was Rotterdam Culturele Hoofdstad van Europa. Het voormalige werkplaatsengebouw ‘Las Palmas’ op de Wilhelminapier werd gebruikt als tijdelijke kunsthal en bood onderdak aan talrijke tentoonstellingen en evenementen. Een architectuurtentoonstelling georganiseerd als onderdeel van een omvangrijke manifestatie over 100 jaar woningwet in Nederland droeg de naam ‘Parasites’*. Tentoongesteld werden maquettes van kleinschalige bouwsels die speciaal voor de tentoonstelling waren ontworpen. De bouwwerken lieten een grote verscheidenheid aan vormen, (woon)concepten, materialen en constructiewijzen zien. Ze waren allen bedoeld voor (tijdelijk) ongebruikte stedelijke locaties, waar ze op ‘parasitaire manier’ gebruik zouden maken van de bestaande, stedelijke infrastructuur. 

Paviljoen Kobus is een tijdelijk paviljoen in de Haagse wijk Laak. Gelegen aan de Trekvliet vormt het restaurant en lunchroom een ontmoetingsplek voor de wijk. Daarnaast wordt het paviljoen gebruikt als leer- en werkplek voor gastvrouwen van Coöperatief Eigenwijzer en voor jongeren die begeleid worden door het Esloocollege.

Villa Escamp was een tijdelijk paviljoen dat gedurende de bouwtijd van een groot nieuw stadskantoor in de wijk Escamp in Den Haag onderdak bood aan talloze activiteiten die voor en met de buurt en verschillende kunstenaars werden georganiseerd. Het fungeerde dankzij de ambitieuze, fantasievolle programmering en de uitnodigende transparantie van het gebouw als informeel wijkcentrum of ‘stadstussenkantoor’.

"Vedute (1991) is opgericht met als doel, een bibliotheek van ruimtelijke manuscripten op te bouwen: een verzameling driedimensionale objecten die als gevisualiseerde gedachten het begrip ruimte zichtbaar en toegankelijk maken. Vedute nodigt kunstenaars, vormgevers, architecten en personen werkzaam in andere disciplines uit hun persoonlijke opvattingen over ruimte te verbeelden in een driedimensionaal werk dat in gesloten vorm 44 x 32 x 7 cm meet. Anders dan boeken, geven ruimtelijke manuscripten hun inhoud vooral prijs door het beeld te laten spreken. Sommige zijn direct te verstaan, andere laten zich letterlijk stap voor stap beschouwen; de variëteit aan mogelijkheden lijkt onuitputtelijk. Door het onderbrengen en uitdragen van de op deze manier tot stand gekomen werken wil Vedute nieuwe impulsen geven aan het denken en de discussie over ruimte en architectuur'"

- Stichting Vedute

Aan de rand van het centrum van Winterswijk staat een kleine, vrijstaande villa uit de tweede helft van de 19e eeuw. In dit vrij onopvallende huis heeft Piet Mondriaan een groot deel van zijn jeugd doorgebracht. Op initiatief van het Mondriaanhuis en het Freriks Museum in Winterswijk is er onder leiding van galerist en oud-museumdirecteur Wim van Krimpen gewerkt aan een klein, nieuw museum dat zich richt op de jonge jaren van de kunstenaar. Met van subsidie Provinciale Staten en private sponsoring is het project binnen enkele maanden tijd ontworpen en gerealiseerd- een klein wonder in een tijd van recessie en bezuinigingen. In het Pinksterweekend van 2013 werd het nieuwe museum in aanwezigheid van prinses Beatrix feestelijk geopend.

In 1937 werd de belangrijkste wedstrijdbaan voor de roeisport in Nederland aangelegd, de Bosbaan in het Amsterdamse Bos. Sindsdien is de Bosbaan dé plek voor iedereen in Nederland die met de roeisport te maken heeft. 

Op de plek van het nieuwe roeigebouw stond een monumentaal tribunegebouw met in de catacomben plek voor een stoere studentensociëteit.

Om ook in de toekomst te kunnen voldoen aan het internationale wedstrijdreglement werd de Bosbaan in 2001 verbreed en moest het bestaande tribunegebouw en de bijbehorende huisvesting van de studentenroeivereniging Okeanos worden afgebroken. Op eigen initiatief werkten de studenten jarenlang aan de voorbereidingen voor vervangende nieuwbouw vlakbij de oorspronkelijk plek. Op grond van de prominente locatie heeft de Koninklijk Nederlandse Roeibond KNRB zich bij de nieuwbouwplannen van Okeanos aangesloten en kon gezamenlijk een gebouw worden ontwikkeld dat bij de grote schaal van het parklandschap past.

Het nieuwe gebouw bevindt zich op een smalle strook tussen water en bos. Het langgerekte gebouw combineert twee volumes - één voor iedere opdrachtgever - onder één ver overstekend houten dak.

Het gebied Strijp S, een breed stuk grond tussen twee kolossale voormalige industriële gebouwen zal in de toekomst worden ontwikkeld tot een bijzonder, gevarieerd woon- en winkelgebied. Het stedenbouwkundig masterplan voorziet vierkante bouwvelden met kleinschalige, kashbah-achtige bebouwing. Ondergronds bevinden zich een of meerdere grote parkeergarages.

Een indrukwekkende wandeling in het Oostvaardersveld op zaterdag middag: een vos, een slang, vogels, insecten, vlinders, bloemen. Natuur in haast on- Hollandse variatie. Toch ontbreekt er iets. De wandelaar beseft nauwelijks waar hij is. Achter de hoge spoordijk lijkt de natuur onbereikbaar.
 
De ontwerpopgave is op zich prachtig maar we hebben er ook onze twijfels bij. Het liefst willen we niet nog meer mensgemaakte dingen aan het gebied toevoegen. En al helemaal geen verharding. Zelfs de paden en wegen die nu al het gebied doorkruisen voelen als storende onderbrekingen in het fragiele landschap, en de kleine bouwsels, straten en auto's eveneens.

De initiatiefnemers van het project, beeldend kunstenaar Jan en voormalig dominee Jos, noemden het cultuurhuis De Kamers een voorziening voor ‘rust, expressie, inspiratie en ontmoeting’. Het gebouw biedt onderdak aan verschillende, kleinschalige activiteiten in de VINEX-wijk Vathorst bij Amersfoort. Met een ‘eetkamer’, een ‘filmkamer’ en een ‘studeerkamer’ zijn ‘De Kamers’ geschikt voor voorstellingen, cursussen, feesten en binnen- en buitenevenementen. De kern van het initiatief is de ‘huiskamer’, een hangplek voor de buurt, gastvrij en voor iedereen. Het ontwerp maakt toekomstige veranderingen en uitbreidingen mogelijk.

1:1 experiment in woonzorgcentrum 'de Diem' in Diemen, Amsterdam. De tuin van een huis voor dementerende ouderen opent zijn deuren naar de buren en wordt een schooltuin voor alle generaties.